جسارت کرده ایم ده روز را گفته ایم دهه کرامت و سالیانی است که بر سر سفره کرامتتان نشسته ایم. از 1231 سال قبل که خداوند خواست و عدو سبب خیری عظیم برایمان شد. از 1231 سال قبل که شما کریمانه، آباء و اجدادمان را به خادمی برگزیدید. چه کسی گفته که با یک گل بهار نمی شود؟! ای امام رئوف! با آمدنتان بهار جاری و ایرانمان گلستان موسی بن جعفر شد. گلستانی که همیشه بهار خواهد ماند.

ای بانوی کریمه! گفتی برویم قم چون از پدر شنیده ای که آنجا مرکز شیعیان است. از قول پدر گفتی و از حکمت خدایش نگفتی. نگفتی که می آیی تا برای شیعیانت مادری کنی. نگفتی که می آیی تا عالِم پروری کنی. نگفتی که می آیی تا دربهای بهشت را بگشایی. نگفتی که می آیی تا ماه مجلس شوی. نیاز نبود که بگویی. آنچه که عیان است چه حاجت به بیان است؟!

::

::