مکالمه تلفنی لو رفته باراک و بنیامین!

- الو سلام بنیامین! عزیزم! خوبی؟ اوضاع چه‌جوریه؟!
- الو باراک! چه حالی؟ چه احوالی؟ اوضاع که همیشه اولش خوبه ولی آخرش گند می‌خوره!
- خب خودتو ناراحت نکن! امروز مصاحبه خبری دارم، خودم درستش می‌کنم!
- مصاحبه‌های خبری تو به درد خودت میخوره! قرار بود جام جهانی بیشتر طول بکشه که نکشید! قرار بود سازمان ملل هیچ موضعی راجع به ما نگیره، که اونم جدیدا ابراز تاسف کرده. قرار بود ایران رو توی سوریه و عراق مشغولش کنید که اونم نتونستید. لااقل به «شرمن» بگید پرونده‌ی هسته‌ای رو داغش کنه! چند روزه رسانه‌ها زوم کردن رو ما!
- اتفاقا همین چند دقه پیش «شرمن» این‌جا بود. بهش گفتم نمی‌خوام مذاکرات حل بشه فعلا فقط سر و صدا کنید.
- بعید می‌دونم کافی باشه.
- خب میگی چی‌کار کنیم؟!
- چه میدونم! یه خبر داغ‌تر و جنجالی‌تر نیازه! مثلا یکی از هواپیماهای روسیه رو بزنید!
- دیوونه شدی بنیامین!
- پیشنهاد به این خوبی؟! مگه چشه؟
- هزینه‌اش خیلی زیاده، ولی فکر کنم بتونم یه کار دیگه‌ای بکنم! بسپرش به من!
- چه فکری تو سرته باراک؟
- میگم بچه‌ها توی اوکراین، یه خودی نشون بدن مثلا یه هواپیما بزنن، بعدش ما بندازیم گردن روسیه!
- واقعا که! اینم شد فکر آخه نابغه؟!
- تو کارت نباشه! بسپرش به خودم. جلب توجه رسانه‌ها رو میخوای دیگه! خودم حلش می‌کنم.
- باشه باراک جون! فقط یه چیزی...
- جونم بنیامینم!
- چند شبه نمیتونم بخوابم! همش کابوس می‌بینم.
- چرا عزیزم؟! تو که این‌جوری نبودی؟ حالا چهار تا هم از سربازای شما کشته شدن دیگه! فدای سرت...
- نه بابا! موضوع اصلا این نیست... تا چشامو میبندم عکسش میاد جلو روم! یه خشمی تو چهره‌اش هست، خیلی میترسم!
- عزیزم! مگه قرار نبود دیگه صحبتشو نکنیم! اون یه افسانه است... مگه میشه آدم هم‌زمان هم تهران باشه، هم سوریه، هم عراق، هم لبنان؟!
- راست میگی! بازم خیالاتی شدم. بهتره بیشتر استراحت کنم!
- آره قربونت برم! خیالت راحت. اصلا فکر کن کسی به اسم «قاسم سلیمانی» وجود نداره. راحت بگیر بخواب!

::

::

پ.ن:

+  در وقت مناسب جام خشم را بر سر صهیونیست‌ها خالی می‌کنیم. (+)

+ دانلود کلیپ «می‌کشیم» حامد زمانی: (+)

تبر به دوش به دنبال خویش می‌گردم... *

وقتی بازیکن‌های تیم فوتبالی بعد از شروع بازی، وظایف‌‌شان را درست انجام نمی‌دهند مثلا زیاد پاس اشتباه می‌دهند و به جای تمرکز روی بازی، زیر توپ می‌زنند و برای حمله کردن نقشه‌ای ندارند، گزارش‌گر بازی می‌گوید: «بازیکن‌ها هنوز خودشونو توی زمین پیدا نکردن!» در واقع آن‌ها خودشان را گم هم نکرده‌اند اما آن‌چیزی نیستند که باید باشند و انتظار می‌رود... در تب و تاب جام جهانی این مثال را برای ادامه‌ی پست قبلی زدم:

من هم «خودم» را هنوز پیدا نکرده‌ام؛ آن خودی که باید بشناسمش تا بتوانم خدا را بشناسم، آن خودی که باید بسازمش تا آخرتم را ساخته باشم. شاید خنده‌دار باشد ولی موقع طواف خانه خدا فکر می‌کردم الان است که در این دور، «خودم» را پیدا کنم. البته همین که فهمیدم باید دنبال خودم بگردم از برکت این سفر است. همین که فهمیدم سال‌هاست «خود»ی جعلی ساخته‌ام و بزرگش کرده‌ام و حالا دارم به حرف‌هایش گوش می‌دهم کافیست تا تکلیفم را با آن روشن کنم! آخرش خودِ واقعی‌ام را پیدا می‌کنم إن‌شاءالله...

::

+ شبی که 30 رجب بود پرده روی در کعبه رو زده بودن بالا، تونستم این عکسو بگیرم...

::

* تبر به دوش به دنبال خویش می‌گردم/ که بشکنم مگر این «لات» بی سر و پا را ... محمدرضا طاهری

ورزش و ارزش!

اگر از جوّ پیروزی تیم ملی خارج شده اید، بخوانید:
کُری خواندن های کیروش قبل از بازی با کره آن قدر خوب و مؤثر بود که می توان گفت او به خاطر حرفه ای بودنش از یک حرفِ غیرحرفه ای مربی کره جنوبی، نهایت استفاده را کرد و بازیکنانی غیرتی به زمین فرستاد تا سهم زیادی در برد ِ تیم ملی و صعود آن به جام جهانی داشته باشد اما حرکتی که کیروش بعد از پایان بازی انجام داد هرچند مورد تشویق خیلی ها قرار گرفت اصلا با روحیه ی ورزشکاری و جوانمردی جور در نمی آمد. ما چه در فرهنگ و تاریخ ایرانی و چه اسلامی دست بازنده ها را گرفته ایم و اتفاقا این فرهنگ است که ما را متمایز از ملت های دیگر کرده است.

چقدر زیبا می شد که فردای بازی، روزنامه ها می نوشتند: کیروش بعد از پایان بازی با وجود بی احترامی های مربی کره، با او دست داد و برای تیم ملی کره جنوبی آرزوی موفقیت کرد.

::

::

پ.ن:

ای کاش همیشه مردم سرزمینم خوشحال باشند و ای کاش ظرفیت خوشحالی را هم پیدا کنیم.