سران عربی، توطئه غربی!

آیا عربستان نگران تعاملات جهانی و جایگاه جدید ایران است؟!!

بیانیه نشست اتحادیه عرب علیه ایران، یادآور تلاش صدام برای همراه کردن کشورهای عربی در طول جنگ هشت ساله بود. جلساتی که همراه با نگرانی ویژه بعضی از سران کشورهای عربی برگزار می‌شد؛ نگرانی از موضوعی که امام آن را صدور انقلاب نامیده بودند و حالا بعد از گذشت سال‌ها و پشت سر گذاشتن چالش‌های فراوان در منطقه غرب آسیا دوباره کشورهای عربی برای نگرانی مشترک‌شان نشستی برگزار کرده‌اند تا با صدور بیانیه جلوی نفوذ ایران در بین مردم‌شان را بگیرند!

اما نکته قابل توجه حمایت همیشگی غرب از کشورهای عربی در این دغدغه مشترک است چنان‌که در سال‌های جنگ ابرقدرت‌ها نه‌تنها هیچ‌گاه حمله عراق به ایران را محکوم نکردند بلکه حتی تا سال‌ها حاضر به محکوم کردن جنایات جنگی عراق نیز نشدند. برای نمونه علاوه بر حمایت‌های آمریکا با آنکه دولت ریگان دست‌کم از سال ۱۹۸۳ در مورد استفاده عراق از جنگ‌افزارهای شیمیایی اطمینان داشت، ولی چشم خود را بر روی استفاده‌های مکرر بعدی عراق از گازهای شیمیایی بسته بود. چرا که به عقیده ریگان استفاده عراق از جنگ‌افزارهای شیمیایی علیه هزاران رزمنده ایرانی، خطری به مراتب کمتر از سیاست صدور انقلاب از سوی ایران داشت.

::

::

آن چیزی که امروز تغییری نکرده سیاست‌های خصمانه آمریکا علیه انقلاب اسلامی ایران است و طبیعی است که غرب از اتحاد سران عربی علیه ایران خوشحال باشد و بعید نیست که نقشی حمایت کننده ایفا کند؛ سرانی که برای آمریکا در حد کبریت بی خطر هم خطرناک نیستند. با این حساب پروژه ایران‌هراسی که غرب در سال‌های اخیر، توان بیشتری خرجش کرده است طبق تمایل آن‌ها در منطقه در قالب شیعه‌هراسی بلکه ترساندن ملت‌ها از رفتارهای انقلابی هر فردی اعم از سنی یا شیعه دنبال می‌شود.

با این دقت، سناریوی حمله به سفارت عربستان را هم می‌توان حرکتی در مسیر تکمیل این پروژه دانست که در بزنگاه مناسبی باید اتفاق می‌افتاد. اگر غربی‌ها دیروز صدام و عراق را برای توقف انقلاب ایران جلو انداختند امروز عربستان این نقش را بازی خواهد کرد.

هرچندکه نمی‌توان به اقدامات جسورانه عربستان و هم پیمانان عربی‌اش لبخند زد و روی خوش نشان داد اما دل خوش کردن به تعاملات پیش روی دولت‌مان با غرب در مقابل این تنش‌ها به عنوان یک امتیاز، بسیار احمقانه است و رفتارها و تصمیمات منفعلانه ما نسبت به مسیر انقلاب، همان چیزی که آمریکا برایش آغوش باز کرده است.

تغییر نگاه غرب به ایران از جمله مهمترین دستاوردآورهای برجام از نگاه دولت ایران بوده و هست اما آمریکا با وضع تحریم‌های جدید به بهانه‌های مختلف و وضع قانون محدودیت ویزا خیلی زود نشان داد که جایگاه ایران در نگاه آن ها اگر بدتر نشود قطعا بهبود نمی‌یابد.

با وجود همه ‌این سیاست‌های دغل‌کارانه، تکیه به آمریکا و حرکت در زمین بازی آن‌ها به معنای به رسمیت شناخت هویت کدخدایی است که برای شکست دادن قدرت تسلطش سال‌ها پیش انقلاب کردیم!

 

سال نو یعنی تو!

جنگ‌ها، سربریدن‌ها و موضع‌گیری‌ها یکی یکی پرچم تکان می‌دهند و فریاد می‌زنند که آدم‌ها در آخرین دور مسابقات و در پشت سر گذاشتن خط قرمز انسانیت از همدیگر سبقت گرفتند و خودشان را به مقصدی رساندند که مبداء حرکت جهانی انسان کامل است...
شاید اگر حوصله داشتم به روایات سر میزدم تا ببینم آیا جنگ در یمن هم از علامات ظهور است یا نه؟! آقاجان! علائم فقط ظن و گمان می‌آورد و دلم بی‌خیال مطابقت دادن نشانه‌ها گواهی می‌دهد که ظهور نزدیک است، انهم یرونه بعیدا و نراه قریبا...

خلاصه این‌که... من زنده‌ام!

چند وقتی همه جا پر شد از تبلیغات کتاب «من زنده‌ام» و مسابقه‌ای که برایش گذاشته بودند، حرکتی قابل تحسین که هرچند مهلت شرکت در مسابقه آن تمام شده اما جایزه‌ی استثنایی آن یعنی لذت خواندن کتاب همیشه دست‌یافتنی است حتی برای من که یک دور کتاب را خواندم و باز هم اگر فرصت شود می‌خوانم. بیشترین چیزی که تشویقم کرد تا خواندن این کتاب را مثل خیلی از کتاب‌های دیگر به تأخیر نیندازم یادداشتی بود که رهبر انقلاب بر این کتاب نوشته‌اند (+) واقعا فوق‌العاده است. خلاصه این‌که اگر تا الان کتاب را نخوانده‌اید حتما آن را بخوانید مخصوصا خانم‌ها که می‌توانند همراهی بیشتری با راوی کتاب داشته باشند و البته آقایان هم می‌توانند خودشان بخوانند و هم آن را به خانم‌ها هدیه بدهند.

موضوع اصلی کتاب، اسارت چهار بانوی آزاده‌ای است که در ابتدای جنگ تحمیلی عراق با ایران، اسیر می‌شوند اما نویسنده کتاب که یکی از این چهار نفر است توانسته دوران نوجوانی و تأثیری که انقلاب در شخصیت او داشته را به زیبایی روایت کند تا از ریشه‌ی مقاومتشان در ایام اسارت نیز گفته باشد. خلاصه این‌که اگر تا الان کتاب را نخوانده‌اید حتما آن را بخوانید.

«زن با یک دست گهواره را و با دست دیگر دنیا را تکان می‌دهد.» این اولین پیغامی است که اسرای سلول سمت چپی در زندان الرشید بغداد با ضربه زدن حروف الفبا روی دیوار به آن‌ها مخابره کردند و چقدر خوش سلیقه بودند که به زن‌های اسیر در چهاردیواری دشمن، چنین جمله‌ای را یادآوری کردند؛ آن‌هایی که اسارتشان در مسیر رسیدن به آرمان‌هایشان و به زور دشمن بود. شاید لازم باشد امروز هم به بعضی از زنان و دختران سرزمین‌مان که در چهاردیواری افکار و دغدغه‌های غلط‌شان اسیر شده‌اند، یادآوری کنیم که زن با یک دست گهواره را و...‌ خلاصه این‌که اگر تا الان کتاب را نخوانده‌اید حتما آن را بخوانید!!

::

::

+ این کتاب برعکس کتاب‌هایی مثل «دا» که هرچقدر تبلیغات و فروشش بیشتر شد، گرون‌تر هم شد، با مبلغ بسیار ارزون فروخته میشه و به راحتی در کتاب‌فروشی‌های حقیقی و مجازی قابل تهیه است. اینطور نیست؟!

+ اگه این کتاب رو خوندید بی‌زحمت هم نظرتون رو دربارش بگید و هم بگید که کدوم بخش کتاب بیشتر تاثیرگذار بود؟

زهرا جان! پدر تو اصلح مقبول است...

زهرا جان!* در گیر و دار  ِ انتخابات و لا به لای تخریب ها و توهین ها، پدرت را آوردند. مثل تمام کاندیداهای شورای شهر که عکسشان را با پرچم سه رنگ ایران وصله زده اند، پدرت هم با پرچم ایران آمد با این تفاوت که او وجودش را به خاک ِ ایران هدیه کرد. خاک ِ ایران که چه عرض کنم، خاک ِ جهان ِ مقاومت اسلامی!

زهرا جان! ببخش ما را؛ ما داشتیم با خیالِ راحت؛ آخرتمان را برای دنیای دیگران در ستادهایشان می فروختیم غافل از این که دشمن می خواست کار  ِ سوریه را تا قبل از انتخاباتِ ایران تمام کند. تمام نکرد که هیچ، «القصیر» را هم از دست داد. و «القصیر» را خدا آزاد کرد همان طور که سوریه را خدا آزاد خواهد کرد. جنگ فقط بهانه ای است تا خود ِ خدا، بهترین ها را برای خودش بردارد، تا پنجره ای رو به بهشت باز نگه دارد.

زهرا جان! أصلح، پدر توست که جانش را تقدیم کرد، أصلحی که مقبول است؛ مقبولِ خود ِ خدا.

زهرا جان! نمی دانم زیر  ِ تابوتِ پدر به فکر مشکلات اقصادی بودی یا مقاومت؟! آن هایی که زیر تابوت را گرفته بودند چطور؟! اگر همه ی ستادهای شهر، فقط یک عکس از پدرت را کنار همه ی عکس های خود می گذاشتند چقدر زیبا می شد. بدیهی است که شهر مقاومت، رشت نیست. شهر مقاومت ِ امروز، دمشق است و نماد مقاومت، زینب کبری (س)؛ کسی که می دانست بعد از جنگ، کار تمام نشده و مقاومت همچنان ادامه دارد... .

* زهرا عطری دختر شهید محمدحسین عطری