دو کلمه حرف حساب!!

یک:

خوابیدن روزه‌دار وقتی که باید در میدان باشد عبادت نیست، خیانت است... (دیروز یکی از رفقا تو راه‌پیمایی روز قدس یه همچین حرفی زد...)

::

::

دو:

اون وقتا بی‌بی‌سی فارسی نبود وگرنه حتما به جای سنگ پای قزوین می‌گفتن: «رو که نیست، بی‌بی‌سی فارسیه!!»

روزه‌‌خواری!

خوردن «آب» روزه را باطل می‌کند، «گوشت برادر مُرده» که جای خود را دارد!

::

پ.ن:

+ بیاید با زبان روزه، غیبت نکنیم...

‌نمی‌گذارم نهی از منکر در این شهر بمیرد!

گفتم: «روزه نمی‌گیری لاأقل حرمت ماه رمضون رو نگه‌دار!»

گفت: «باشه»، سرش را انداخت پایین و به آرامی رفت.

سر محلّه ایستاده بود و در کمال پُررویی شیشه دلستری را سَر می‌کشید. ترسیده بودم از این که بخواهم آدمِ لاتی را نهی از منکر کنم که هیکلش دوبرابر من که نه، سه برابر من بود. قلبم تند تند می‌‎زد و نمی‌دانستم چه چیزی پیش می‌آید؛ یا دعوایی حسابی می‌شد و چوب مفصّلی می‌خوردم و یا همانی می‎‌شد که شد (البته احتمال این که طرف را بزنم و ناکارش کنم هم هرچند خیلی کم اما بود که البته در این صورت با توجه به تناسب هیکل‌های‌مان، الان باید شرح یک معجزه را برای‌تان می‌نوشتم!).

قبل‌تر از این همیشه مردّد می‌شدم که الان باید نهی از منکر کنم یا فایده‌ای ندارد و تکلیفی ندارم اما یک چیزی همیشه به من می‌گفت نکند از ترس، واجبم را ترک کنم تا این‌که امروز نتوانستم کوتاه بیایم. روزه‌خواری یک جورایی فرق می‌کند مخصوصا این‌که طرف حساب با پُررویی و گردن‌کلفتی انجامش دهد. از دست خودم خوشحالم که به تکلیف عمل کردم و ناراحتم از اینکه چرا قبلش می‌ترسیدم!

امروز چندین و چندبار جمله‌های آدم گستاخی در ذهنم مرور شد: «این تو هستی که باید حجابتو برداری، اینجا دیگه جای شماها نیست، این شماها هستید که باید از اینجا بروید، شماها چند نفری بیشتر نیستید، بمانید خودم چادر از سرتان می‌کشم و...» (+)

::

::

پ.ن:

+ خدایا! ایمانی کامل و دلی قرص می‌خواهم تا آن‌چنان رفتار کنم که تو می‌پسندی... .

+ ‌نمی‌گذارم امر به معروف و نهی از منکر در این شهر بمیرد! (+)

+ دانلود کلیپی زیبا از آقای قرائتی درباره‌ی روزه‌خواری (+)

خوش خُلقی!

از اینکه در اوج گشنگی و تشنگی، خوش اخلاقید از شما ممنونیم.

.

.

.

پ.ن:

روزه بودن چشم، گوش و زبان را بقیه یادآوری کرده اند!