چند وقتیه جلوی مساجد شهرمون، تابلوی بزرگی از عکس شهدای همون محلّه رو نصب کردن؛ گاهی اوقات تعدادشون زیاده گاهی هم خیلی زیاد. جالبه آدم عکس شجاع‌ترین و محبوب‌ترین چهره‌های مورد علاقه‌اش رو جایی نصب کنه که جلوی چشمش باشه، اما این عکس‌ها واسه چه کسایی نصب شده؟ الان عکس‌هایی که جوونا واسش پول میدن و روی دیوار اتاقشون نصب می‌کنن، چیه؟ فلان خوانندة اون‌ور آبی یا بهمان بازیگر این‌وری که وضعش چند برابر بدتر از اون‌وری‌هاست! هر چی باشه حتماً عکس شهید هم محلّی خودش رو نصب نمی‌کنن.
این هدف قشنگیه؛ ترویج فرهنگ شهادت، ولایت، بصیرت و... اما فقط با نصب عکس این اهداف عملی نمیشه. استفاده از عکس کریستین رونالدو در تبلیغات روغن موتور مورد توجه افرادی قرار می‌گیره که یا علاقه‌مند به فوتبال هستن و چهارتا ضربه ایستگاهی از رونالدو دیدن یا حداقل از قیافه و مدل موی اون خوش‌شون میاد! حالا اگه به جای عکس رونالدو از عکس روبرتو باجو (*) استفاده می‌شد واسه جوون امروزی چه جذّابیتی داشت؟!
::
::
* روبرتو باجو از ستارگان فوتبالی سالهای گذشته است که من کوچکتر که بودم بازیهاش رو تو تلویزیون دیدم.