یکی یکی فرصت است
که غصّه می‌شود در این دلم...
یکی یکی مقصد است
که دورتر می‌شود از این سرم...
::
پ.ن:
کُلُّ مُعاجَلٍ یَسألُ الإنظَارَ، و کُلُّ مُؤَجَّلٍ یَتَعَلَّلُ بِالتَّسویفِ.
کسانی که فرصت ندارند، به دنبال فرصتند و از خدا مهلت می‌طلبند، و کسانی که فرصت دارند، با بهانه‌جویی کار را به تأخیر می‌اندازند.
نهج البلاغه، حکمة 285 (دشتی)