نه به این پوشش خبری شبکه های داخلی که اصلاً انگار نه انگار توی سوریه اتفاقی افتاده، نه به اون شبکه های خارجی که انگار کل جهان در صلح و صفا به سر میبره و فقط توی سوریه درگیری و خون و خونریزیه. جوری با آب و تاب اعلام میکنن که آقا بیا و ببین: روزانه 200 نفر در ایران اعدام میشن که 80 درصدشون روشنفکرن و 25 درصد!! باقی مونده هم کودکان زیر سن قانونی! هر روز ده ها گروه جاسوسی وابسته به ایران در کشورهای منطقه از جمله کویت دستگیر میشن. گاهی اوقات توی لیبی سر و صدایی میشه که اون هم به لطف آمریکا و کشورهای اروپایی کنترل شده است!
نمیدونم اینا فکر کردن مردم خیلی بَبو گلابی هستن یا اینکه واقعاً یه عدّه حرفهاشون رو باور می کنن. آخه یکی نیست یه اینا بگه مردم تشنه ی شنیدن واقعیت هستن. واقعاً دلیل اینکه یه رسانه ی بدون سانسور هم وجود نداره چیه؟ هرچند مردم هم الان خودشون یه پا تحلیلگر سیاسی شدن. یخورده از اخبار داخلی، یخورده از شبکه های خارجی، میانگین میگیرن و به خبر مطلوب خودشون میرسن. اما با این وضعیت من که چشمم آب نمیخوره به خبرهای مطابق با واقع برسیم! حالا واقعاً توی سوریه چه خبره؟ بیداری اسلامی که بعیده، سناریوی آمریکایی چطور؟ شما هم یه چیزی بگید...