رفتار ِ بچه گانه...!!

پشت به قبله در صف ِ نماز جماعت، سجده کرده بود به دختری که پشت سرش داشت نماز می خواند! پسرک حدودا پنج سال داشت و بازیگوشی از چهره اش می بارید. دخترک هم اگر درست حدس زده باشم سه سال بیشتر نداشت و زیر چشمی به حرکات رکوع و سجده پدرش نگاه می کرد و به شکل ِ خیلی بامزه ای تکرارشان می کرد. حواس من هم که در صف پشت سرشان ایستاده بودم، جلب ِ حرکات غیرقابل پیش بینی پسرک شده بود. اولش که فقط کنار پدرش نشسته بود و نماز نمی خواند. برمی گشت، نگاه، خنده و جلب توجه دخترک، که انگار فایده ی چندانی نداشت. وقتی هم که دید این طور نمی شود پا شد نماز بخواند اما نمی توانست عکس العمل رفتارش را در چهره ی دخترک ببیند به خاطر همین نمازش را پشت به قبله ادامه داد. رکوع، سجده و نگاه های دو طرفه و خنده های موفقیت آمیز  ِ پسرک تا آخر نماز ادامه داشت.

نماز که تمام شد پدر، پسرش را در آغوش گرفت، نازش کرد و طولی نکشید که شال و کلاه کردند و رفتند در حالی که پسرک کوچکترین توجهی به پشت سرش نکرد اما دخترک نگاهش را برنداشته بود. به حرف های پدرش خیلی علاقه ای نشان نمی داد و انگار همچنان منتظر بود که پسرک برگردد و خنده ای کند یا حدأقل دستی برایش تکان دهد.

فکرم خیلی مشغول شد. مثل آدم بزرگ ها رفتار می کردند. مشابه این اتفاق و با آب و تاب تر از این را در رابطه ی جوان های امروز هم دیده بودم. پسر از موردی خوشش می آید تمام تلاشش را می کند تا دلبری کند، در اکثر موارد دیر یا زود موفق می شود اما بعد از مدتی بی خیالش می شود و می رود سراغ کار و زندگی خودش. تا مدتی دل ِ دختر، شکسته و حتی چشمانش گریان می شود و ... (بقیه اش را با سلیقه ی خودتان کامل کنید!).

اما حالا که بیشتر فکر می کنم می بینم اساساً این رفتار، مخصوص ِ کودکان است. شاید آن لحظه که پسرک رفت، دخترک به جایی خیره شده بود و داشت به اسباب بازی هایش فکر می کرد، اصلا هم منتظر نبود تا پسرک دستی تکان دهد و من فقط آن لحظه داشتم توهّمات ذهنی ِ خودم را مرور می کردم. و این آدم بزرگ ها هستند که گاهی بچه بازی از خودشان در می آورند!


+
پیام اخلاقی: هنگام خواندن نماز، حضور قلب هم چیز خوبی است!

+
دوستانی که عازم مشهدالرّضا علیه السّلام هستند نائب الزّیاره ی خواهرشان هم باشند. بی بی سلام الله علیها این روزها حالشان اصلا خوب نیست و سخت بی تاب برادرند... .