بی‌تعارف

به نام خدا
بعضی از دغدغه‌ها را می‌توان نوشت. طنز یا جدی، نقد یا معرفی! فعلا فرقی نمی‌کند.
::
صفا و مروه دیده‌ام، گرد حرم دویده‌ام/
هیچ کجا برای من کرب‌و‌بلا نمی‌شود...

پیوندها

پدران و مادرانِ امروزِ جامعهِ ما همان نسلی هستند که برای پرورش مهارت‌هایشان در دوران کودکی و نوجوانی، امکانات کافی مهیا نبود و معمولا خواسته‌های کوچک و بزرگ آن‌ها لابه‌لای خواسته‌های برادر و خواهرانشان گم می‌شد و امروز تصمیم دارند یک فرزند داشته باشند تا بتوانند برایش جبران کنند!

والدینی که با ورود فرزند به زندگی‌شان، همه توجه و امکانات را معطوف او کرده‌اند و این را حق مسلّم فرزند می‌دانند. مثلا کافیست علاقه‌ای به موسیقی در فرزندشان ببینند تا در هر شرایط مالی برای خرید یکی از آلات موسیقی و تهیه هزینه کلاس‌های آموزشی به تکاپو بی‌افتند و اگر فرزند بخواهد ورزش کند بهترین وسایل و لباس‌های ورزشی را برایش فراهم کنند. هیچ نیاز و خواسته‌ای نیست که در چشم به هم زدنی رفع نشود؛ حتی آرزوهای بلندپروازانه که با توان مالی خانواده تناسبی ندارد و هر چه جلوتر برود می‌خواهد از مرز قانون و شرع هم بیرون بزند!

این توجه بیش از حد والدین اثرات بدی بر شخصیت کودک دارد؛ این‌گونه کودکان غالبا حساس، زودرنج، پرتوقع و کم‌صبر هستند، نمی‌توانند عواقب اشتباهات خود را آزموده و مسئولیت عمل خود را بپذیرند. تک‌فرزندها از جامعه پیرامون‌شان هم انتظار دارند همانند والدین با آن‌ها رفتار کنند و در بسیاری از اوقات که دنیای واقعی کاملا مطابق میل و خواسته‌ آن‌ها و پاسخگوی توقعاتشان نباشد، دچار سرخوردگی و ناسازگاری می‌شوند.

.

 ::

+ با استناد علمی به مقاله آسیب های تک فرزندی از پایگاه اینترنتی حوزه

بی تعارف

کودکی که خواهر و برادر دارد در واقعیت‌ها و بازی‌هایش همیشه در حال نقش‌آفرینی است و گاهی در موقعیت‌های مختلف خواسته‌هایش را در کنار خواسته اطرفیان و یا در تعارض با آن ها می‌بیند و یاد می‌گیرد چطور با شرایط مختلف کنار بیاید مثلا وقتی قرار است با برادرش به صورت مشترک غذایی بخورند یا به همراه خواهرش با اسباب بازی هایش بازی کنند اما معمولا فرصت قرار گرفتن در چنین موقعیت‌هایی از تک فرزندها گرفته می‌شود و رشد اجتماعی متناسب با دوارن کودکیِ وی تا مرحله نوجوانی یا حتی جوانی به تاخیر می‌افتد.

شاید بتوان گفت که رشد اجتماعی مهم‌ترین جنبه‌ی رشد وجود هر شخص است و معیار اندازه‌گیری رشد اجتماعی هرکس را میزان سازگاری او با دیگران دانست؛ از دوستان، معلّمان، افراد خانواده و بستگان گرفته تا همسایه‌ها و حتّی کسانی‌ که برای اوّلین بار با آن‌ها برخورد می‌کند. رشد اجتماعی نه تنها در سازگاری با اطرافیانی که هم‌اکنون فرد با آنان سروکار دارد مؤثّر است بلکه بعدها در میزان موفقیت شغلی و پیشرفت اجتماعی‌اش نیز تأثیر دارد.

در واقع هرقدر که شما تجربه‌های زیادتری می‌اندوزید، بیشتر به این واقعیّت پی می‌برید که از راه مبادله‌ی عواطف و احترام با دیگران است که رضایت به‌دست می‌آید و روز به روز بیشتر یقین می‌کنید که احساس مفیدبودنِ شما به میزان رشد اجتماعی‌تان بستگی دارد.

::

امپراطور ناساگار

::

+با استناد علمی به مقاله تک فرزندی از منظر جامعه شناسی نوشته ذبیح الله تجری غریب آبادی

بی تعارف

 گفت: این چند متر رو خودمون پیاده بریم؟

گفتم: نمی‌بینی داره بارون میاد؟!

گفت: خب بیاد. مقوا نیستیم که؛ شاید خیس بشیم ولی خراب نمی‌شیم!!

::

مهم‌ترین پیامد تک فرزند بودن آسیب رسیدن به رشد اجتماعی فرد است؛ زیرا فرزند کسی را ندارد تا با او رقابت، بازی و حتی دعوا کند. دوست و هم‌دمی در منزل ندارد، بنابراین برخی از احساسات را تجربه نمی کند و فرصتی برای کنترل و مدیریت آن‌ها نخواهد داشت.

اما زندگی در کنار برادر یا خواهر، مدیریت روابط اجتماعی را به فرزند می‌آموزد و زمینه تبادل تجارب، تمایلات و عواطف را برای وی فراهم می‌کند.

ساختن یک مکعب مقوایی شاید قشنگ و با ظرافت باشد ولی فقط برای تماشا مناسب است در حالی که تربیت یک انسان بیشتر شبیه فولادی است که برای شمشیر شدن و به تکامل رسیدن باید آبدیده شود.

::

+با استناد علمی به مقاله تک فرزندی از منظر جامعه شناسی نوشته ذبیح الله تجری غریب آبادی

بی تعارف

مادر و دختر آلبوم‌ قدیمی را ورق می‌زدند:

- ستایش جان ببین! این مامانمه که میشه مادرجون شما. اینم دخترخالمه؛ فاطمه. اونی که اونجا کنار سفره نشسته خاله بزرگمه. یادش بخیر شب‌های یلدا همگی جمع می‌شدیم خونه مادربزرگم.

- مامان! اون خاله ی مهدکودک‌تون بود یا همسایه‌تون؟

- نه عزیزم! اون خاله واقعیم بود؛ یعنی خواهر مادرم!

- مااماان! خاله واقعی با خاله های دیگه فرق داره؟ مهربون‌تره؟

- آره دختر گلم! خاله خدیجهِ من خیلی مهربون بود.

- مااامااان! میشه منم یه روز خاله واقعی داشته باشم؟! 

::

انقراض

::

بی تعارف

بلبل زبان های امروز در سال 88 مریض بودند؛ حُنّاق گرفته بودند! حالا زبانشان باز شده و می‌گویند می‌دانیم ریشه اقدامات اخیر کجاست اما الان بهتر است وحدت داشته باشیم. تعجبی ندارد اگر بعد از این شلوغی‌ها دولتمردانِ ما بگویند مشکل از داخل بود و باید به دنبال حل مشکل در خارج بگردیم! حالا آمریکا نشد اروپا که می‌شود مثلا همین انگلیس خودمان!

برای همه بهتر است این قائله زودتر ختم به خیر شود و من وسط این خُرده درگیری ها یاد شیر سامرا مهدی نوروزی افتادم؛ شهیدی که هیچ‌گاه ندیدمش اما این روزها دلم برایش خیلی تنگ شده...

::

شیر سامرا

شهید نوروزی از فعالان میدانی مقابله با فتنه 88 بود که به صورت داوطلبانه برای دفاع از حرم امامین عسگریین (ع) عازم شده بود و به شهادت رسید.

::

+ خداکند وسط این شلوغی ها مطالبات به حقّ مردم گُم نشود!

بی تعارف

هدف قرار دادن تحصیلات تکمیلی یکی از اصلی ترین علت های تاخیر در ازدواج و همچنین فرزندآوری در جامعه امروز ماست. پسر و دختری که فراغت از تحصیل را مقدمه ازدواج یا فرزنددار شدن خود می‌بیند محصول تربیت تک بعدی در خانواده‌ای است که در اوج هیجانات نوجوانی و جوانی، وی را محصور در کلاس‌های آموزشی کردند و هدف را نمره و رتبه در کنکور نشان دادند و آینده او را به شغلی گره زدند که نتیجه تحصیلات عالیه او خواهد بود.

شاید نمونه چنین تربیتی را در نزدیکی های خود دیده باشیم. دختری که در سال منتهی به کنکور حتی برای سلام و علیک کردن با میهمان‌ها هم از اتاقش بیرون نمی‌آید تا مبادا تمرکز مطالعه اش به هم بخورد! حالا همین دختر در درست کردن یک غذای ساده یا مدیریت خانه در نبود مادرش به تلاطم می‌افتد. یا پسری که حتی از کمترین آداب رفتارهای اجتماعی برخوردار نیست و در هیچ گروهی به جز خانواده و کلاس مدرسه‌اش به صورت اختیاری عضو نشده است!

بدیهی است که جوانِ محصول تربیت تک بعدی، نمیتواند هم درس بخواند هم درآمدزا باشد و هم خانه را مدیریت کند چه برسد به اینکه بخواهد فرزند هم داشته باشد! لذا یکی از دلیل های بالارفتن سن ازدواج و کاهش فرزندآوری همین «تربیت تک بعدی» است.

بی تعارف